สิว
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *siwᴬ¹ (Jonsson, 1991); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈᩥ᩠ᩅ (สิว), ภาษาเขิน ᩈᩦ᩠ᩅ (สีว), ภาษาลาว ສິວ (สิว) หรือ ສີວ (สีว), ภาษาไทลื้อ ᦉᦲᧁ (สีว), ภาษาไทดำ ꪎꪲꪫ (สิว), ภาษาไทใหญ่ သိဝ် (สิว), ภาษาไทใต้คง ᥔᥤᥝᥴ (สี๋ว), ภาษาพ่าเก ꩬိဝ် (สิว์), ภาษาอาหม *𑜏𑜢𑜈𑜫 (*สิว์)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | สิว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sǐu |
| ราชบัณฑิตยสภา | sio | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /siw˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
สิว