อนาธิปไตย

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

อน +‎ อธิปไตย

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์
{เสียงพยัญชนะซ้ำ}
อะ-นา-ทิ-ปะ-ไตอะ-นา-ทิบ-ปะ-ไต
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงà-naa-tí-bpà-dtaià-naa-típ-bpà-dtai
ราชบัณฑิตยสภาa-na-thi-pa-taia-na-thip-pa-tai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ʔa˨˩.naː˧.tʰi˦˥.pa˨˩.taj˧/(สัมผัส)/ʔa˨˩.naː˧.tʰip̚˦˥.pa˨˩.taj˧/(สัมผัส)

คำนาม[แก้ไข]

อนาธิปไตย

  1. ภาวะที่บ้านเมืองไม่มีรัฐบาล ไม่มีกฎหมายและระเบียบ ทำให้เกิดความวุ่นวายทางการเมือง