อนุช

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาบาลี อนุช (“ผู้เกิดภายหลัง”)

การแบ่งพยางค์		อะ-นุด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	à-nút
	ราชบัณฑิตยสภา	a-nut
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/ʔa˨˩.nut̚˦˥/^{(สัมผัส)}

อนุช

เขียนด้วยอักษรอื่น

อนุช ช.

ตารางการผันรูปของ "อนุช" (เพศชาย)

การก \ พจน์	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	อนุโช	อนุชา
กรรมการก (ทุติยา)	อนุชํ	อนุเช
กรณการก (ตติยา)	อนุเชน	อนุเชหิ หรือ อนุเชภิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	อนุชสฺส หรือ อนุชาย หรือ อนุชตฺถํ	อนุชานํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	อนุชสฺมา หรือ อนุชมฺหา หรือ อนุชา	อนุเชหิ หรือ อนุเชภิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	อนุชสฺส	อนุชานํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	อนุชสฺมิํ หรือ อนุชมฺหิ หรือ อนุเช	อนุเชสุ
สัมโพธนการก (อาลปนะ)	อนุช	อนุชา