ช

ช U+0E0A, ช THAI CHARACTER CHO CHANG ← ฉ [U+0E09] Thai ซ → [U+0E0B]

ดูเพิ่ม: ช., ชิ, ชี, ชี้, ชุ, ชู, และ ชู้

ภาษาร่วม

การออกเสียง

• (พยัญชนะต้น) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /t͡ɕʰ-/
• (พยัญชนะสะกด) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /-t̚/

ตัวอักษร

ช

1. พยัญชนะในอักษรไทย ใช้แทนเสียง /t͡ɕʰ/ หรือเสียงที่ใกล้เคียงเช่น /ɟ/, /ʝ/, /ɕ/, /t͡ʃʰ/, /t͡ʃʼ/, /ʃ/, /ʒ/, /ʄ/

ภาษาไทย

รากศัพท์ 1

รูปแบบอื่น

• (ลายสือไทย)
• -..- (รหัสมอร์ส)
• (อักษรเบรลล์) ⠬

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ชอ	ชอ-ช้าง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	chɔɔ	chɔɔ-cháang
	ราชบัณฑิตยสภา	cho	cho-chang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕʰɔː˧/(สัมผัส)	/t͡ɕʰɔː˧.t͡ɕʰaːŋ˦˥/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ช. ฌ

ตัวอักษร

ช

1. พยัญชนะตัวที่ 10 เรียกว่า ช ช้าง เป็นอักษรต่ำ ใช้เป็นพยัญชนะต้น และเป็นตัวสะกดในมาตรากดหรือแม่กด เช่น ราช คช กริช แซนด์วิช

รากศัพท์ 2

ย่อมาจากบาลี ชลน (“ไฟ”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ชะ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	chá
	ราชบัณฑิตยสภา	cha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕʰaʔ˦˥/(สัมผัส)

คำนาม

ช

1. ชื่อคณะฉันท์ มีลหุ-ครุ-ลหุ เรียกว่า ช คณะ

ภาษาบาลี

ปัจจัย

ช

1. เกิด (ใช้ประกอบท้ายคำบางคำ)

   ปงฺกช

   บงกช, เกิดในเปลือกตม หมายถึง บัว

   วาริช

   เกิดในน้ำ หมายถึง ปลา

   ทฺวิช

   ทวิช, เกิด 2 ครั้ง หมายถึง พราหมณ์, นก