บัว
ภาษาไทย
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับอีสาน บัว, ลาว ບົວ (บ็ว), คำเมือง ᨷ᩠ᩅᩫ (บว็), เขิน ᨷ᩠ᩅᩫ (บว็), ไทลื้อ ᦷᦢ (โบ), ไทดำ ꪚꪺ (บัว), ไทใหญ่ မူဝ် (มูว), ဝူဝ် (วูว), ไทใต้คง ᥛᥨᥝ (โมว), พ่าเก မုဝ် (มุว์), อาหม 𑜈𑜥 (บู)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | บัว | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | buua |
| ราชบัณฑิตยสภา | bua | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /bua̯˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]บัว
- ชื่อเรียกไม้น้ำหลายชนิดหลายสกุลในวงศ์ Nymphaeaceae คือ สกุล Nelumbo ใบ เป็นแผ่นกลม ขอบเรียบ ก้านใบและก้านดอกแข็ง มีตุ่มหนาม ชูใบและดอกขึ้นพ้นผิวน้ำ
- ส่วนประกอบ ทางสถาปัตยกรรมที่ทำเป็นรูปกลีบบัวติดอยู่ บนหัวเสา
- ลวดบัว
ลูกคำ
[แก้ไข]ภาษาชอง
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]บัว
- บัว (พืชดอก)