อาณัติ
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาบาลี อาณตฺติ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร អាណត្តិ (อาณตฺติ), ภาษาลาว ອານັດ (อานัด)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | อา-นัด | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | aa-nát |
| ราชบัณฑิตยสภา | a-nat | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔaː˧.nat̚˦˥/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]อาณัติ
- (กฎหมาย) ข้อบังคับ, คำสั่ง, กฎ, เครื่องหมาย
- (กฎหมาย) การมอบหมายให้ดูแลปกครอง
- อาณาเขตในอาณัติ
- ดินแดนในอาณัติ
ลูกคำ
[แก้ไข]คำกริยา
[แก้ไข]อาณัติ (คำอาการนาม การอาณัติ)