เอี้ยง

ดูเพิ่ม: เอียง

ภาษาไทย

เอี้ยงดำปักษ์ใต้

เอี้ยงด่าง

เอี้ยง เอี้ยงสาลิกา หรือสาลิกา

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ອ້ຽງ (อ้ย̂ง), ภาษาคำเมือง ᩋ᩠ᨿ᩶ᨦ (อย้ง), ภาษาเขิน ᩋ᩠ᨿ᩶ᨦ (อย้ง), ภาษาไทลื้อ ᦵᦀᧂᧉ (เอ้ง), ภาษาไทใหญ่ ဢဵင်ႈ (เอ้ง)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เอี้ยง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	îiang
	ราชบัณฑิตยสภา	iang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔia̯ŋ˥˩/(สัมผัส)

คำนาม

เอี้ยง (คำลักษณนาม ตัว)

1. (นก~) ชื่อนกขนาดกลางหลายชนิดในวงศ์ Sturnidae รูปร่างอ้วนป้อม หางสั้น มีทั้งที่หากินบนพื้นดินและบนต้นไม้ รวมทั้งบนสัตว์เลี้ยง เช่น ควาย พบอยู่รวมกันเป็นฝูง ทำรังแบบง่าย ๆ ด้วยกิ่งไม้ตามโพรงไม้ ง่ามไม้ หรือซอกอาคาร กินผลไม้และแมลง เช่น เอี้ยงดำปักษ์ใต้ [Aplonis panayensis (Scopoli)] เอี้ยงด่าง (Sturnus contra Linn.) เอี้ยงสาลิกาหรือสาลิกา [Acridotheres tristis (Linn.)]
2. (นก~) ชื่อเรียกอย่างหนึ่งของนกเอี้ยงสาลิกา (A. tristis)