ปอ

ดูเพิ่ม: ปอ., ปอฺ, ปือ, ปู-อี, ป้อ, และ ป๋อ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ปอ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpɔɔ
	ราชบัณฑิตยสภา	po
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pɔː˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ป ป.

รากศัพท์ 1

คำนาม

ปอ

1. เส้นใยที่ทำจากเปลือกไม้บางชนิด

   ปอแก้ว

   ปอกระเจา

รากศัพท์ 2

คำนาม

ปอ

1. ชื่อไม้ล้มลุก ไม้พุ่ม และไม้ต้น หลายชนิด หลายสกุล และหลายวงศ์ที่เปลือกใช้ทำปอ เช่น ปอกระเจา (Corchorus capsularis L. และ C. olitorius L.) ในวงศ์ Tiliaceae, ปอกระสา [Broussonetia papyrifera (L.) Vent.] ในวงศ์ Moraceae, ปอแก้ว (Hibiscuscannabinus L.) ในวงศ์ Malvaceae, ปอสำโรง (Sterculia foetida L.) ในวงศ์ Sterculiaceae

รากศัพท์ 3

คำนาม

ปอ

1. ชื่อแมลงอันดับย่อย Anisoptera ในอันดับ Odonata หัวและอกสั้นป้อม ส่วนท้องแคบยาว หนวดสั้นเล็กมองคล้ายขน ตาโตใหญ่ 2 ข้างอยู่ชิดกัน ปีก 2 คู่บางใส เส้นลายปีกเป็นร่างแห โคนปีกคู่หลังแผ่กว้างปีกคู่หลังใหญ่กว่าปีกคู่หน้า มีสีแตกต่างกันตามชนิดเมื่อเกาะปีกกางขนานกับพื้น ตัวอ่อนอยู่ในน้ำกินสัตว์น้ำขนาดเล็ก เช่น ชนิด Crocothemis servilia (Drury) ในวงศ์ Libellulidae, แมลงปอ ก็เรียก