โยน

ดูเพิ่ม: โยนี

ภาษาไทย

การแบ่งพยางค์		โยน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	yoon
	ราชบัณฑิตยสภา	yon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/joːn˧/^{(สัมผัส)}

โยน (คำอาการนาม การโยน)

ซัดให้สิ่งใดสิ่งหนึ่งพ้นไปจากตัวโดยวิธีหงายมือ
โยนสตางค์

โยนของ
เคลื่อนไหวหรือทำให้เคลื่อนไหวอย่างแรงจากที่เดิม
คลื่นซัดจนเรือโยน

คลื่นโยนเรือ
ไหวอย่างแรง แต่ไม่เคลื่อนจากที่เดิม
ลมพัดกิ่งไม้โยนไปโยนมา

หอบจนตัวโยน
เหวี่ยงเป็นวง กว้าง
โยนค้อนตีเหล็ก
ปัดให้พ้นตัวไป
โยนบาป

โยนเรื่อง

ชาวอินเดียเรียกเพี้ยนมาจากภาษาอังกฤษ Ionia

โยน

ยืมมาจากภาษาบาลี โยน; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨿᩰᩫ᩠ᨶ (โย็น)

โยน