ງົວ
ภาษาลาว
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ŋuəᴬ⁴ (Jonsson, 1991); เทียบจีนเก่า 牛 (OC *ŋʷɯ); ร่วมเชื้อสายกับไทย วัว หรือ งัว, คำเมือง ᨦ᩠ᩅᩫ (งว็), อีสาน งัว, ไทลื้อ ᦷᦣ (โฮ) หรือ ᦷᦇ (โง), ไทดำ ꪉꪺ (งัว), ไทขาว ꪉꪺ, ไทใหญ่ ငူဝ်း (งู๊ว) หรือ ဝူဝ်း (วู๊ว), ไทใต้คง ᥒᥨᥝᥰ (โง๊ว) หรือ ᥝᥨᥝᥰ (โว๊ว), อาหม 𑜆𑜥 (ปู) หรือ 𑜑𑜥 (หู)
การออกเสียง
[แก้ไข]- (เวียงจันทน์) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [ŋuːə̯˧˥]
- (หลวงพระบาง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): [ŋuːə̯˩˨]
- การแบ่งพยางค์: ງົວ
- สัมผัส: -uːə̯