งัว

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		งัว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	nguua
	ราชบัณฑิตยสภา	ngua
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ŋua̯˧/

รากศัพท์ 1

เทียบภาษาจีนเก่า 牛 (OC *ŋʷɯ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨦᩫ᩠ᩅ (ง็ว), ภาษาอีสาน งัว, ภาษาลาว ງົວ (ง็ว), ภาษาไทลื้อ ᦷᦣ (โฮ) หรือ ᦷᦇ (โง), ภาษาไทดำ ꪉꪺ (งัว), ภาษาไทใหญ่ ငူဝ်း (งู๊ว) หรือ ဝူဝ်း (วู๊ว), ภาษาอาหม 𑜆𑜥 (ปู) หรือ 𑜑𑜥 (หู)

รูปแบบอื่น

• วัว
• (เลิกใช้) งวว

คำนาม

งัว

1. (โบราณ) วัว

รากศัพท์ 2

คำนาม

งัว

1. (โบราณ) ลูกชายคนที่ 5

คำพ้องความ

• งั่ว

รากศัพท์ 3

คำนาม

งัว

1. ไม้รับกงพัดที่โคนเสา 2 อันเพื่อกันไม่ให้เสาทรุดลงไปในหลุม

รากศัพท์ 4

คำนาม

งัว

1. ชื่อปลาทะเลหลายชนิดหลายสกุลเช่น ในสกุล Triacanthus วงศ์ Triacanthidae, ในสกุล Monacanthus วงศ์ Monacanthidae, ในสกุล Balistes วงศ์ Balistidae, ในสกุล Anacanthus วงศ์ Anacanthidae มีทั้งขนาดเล็กและขนาดใหญ่ โดยเฉลี่ยยาว 30 เซนติเมตร บางชนิดยาวได้ถึง 75 เซนติเมตร ผิวหนังหยาบเหนียวหรือเป็นแผ่นกระดูกหนาเรียงติดต่อกัน ฟันเป็นแผ่น ใช้แทะเล็มหาอาหารตามแนวปะการังและพื้นท้องทะเล ก้านครีบหลังก้านแรกและครีบท้องเป็นแท่งกระดูกใหญ่คล้ายเขาสัตว์, บางชนิดมีชื่อเรียกว่า วัว หรือ กวาง

ภาษาคำเมือง

คำนาม

งัว

1. อีกรูปหนึ่งของ ᨦᩫ᩠ᩅ (ง็ว)

ภาษาอีสาน

รากศัพท์

เทียบภาษาจีนเก่า 牛 (OC *ŋʷɯ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย วัว หรือ งัว, ภาษาคำเมือง ᨦᩫ᩠ᩅ (ง็ว), ภาษาลาว ງົວ (ง็ว), ภาษาไทลื้อ ᦷᦣ (โฮ) หรือ ᦷᦇ (โง), ภาษาไทดำ ꪉꪺ (งัว), ภาษาไทใหญ่ ငူဝ်း (งู๊ว) หรือ ဝူဝ်း (วู๊ว), ภาษาอาหม 𑜆𑜥 (ปู) หรือ 𑜑𑜥 (หู)

คำนาม

งัว

1. วัว