งิ้ว

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		งิ้ว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ngíu
	ราชบัณฑิตยสภา	ngio
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ŋiw˦˥/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ŋiːwꟲ⁴ (Jonsson, 1991); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨦᩥ᩠᩶ᩅ (งิ้ว), ภาษาเขิน ᨦᩦ᩠᩶ᩅ (งี้ว), ภาษาอีสาน งิ้ว, ภาษาลาว ງີ້ວ (งี้ว), ภาษาไทลื้อ ᦇᦲᧁᧉ (งี้ว) หรือ ᦓᦲᧁᧉ (นี้ว), ภาษาไทใหญ่ ၼိဝ်ႉ (นิ๎ว), ภาษาไทใต้คง ᥘᥤᥝᥳ (ลี๎ว) หรือ ᥢᥤᥝᥳ (นี๎ว), ภาษาพ่าเก ꩫိဝ် (นิว์)

รูปแบบอื่น

• เงี้ยว

คำนาม

งิ้ว

1. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Bombax ceiba L. ในวงศ์ Bombacaceae กิ่งก้านและลำต้นมีหนามแหลมคม เปลือกสีเทา ขรุขระ ดอกสีแดงสด ใช้ปุยในผลอย่างเดียวกับง้าว

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากภาษาห่อยซัน 優／优 (yiu1, “นักแสดง”)

คำนาม

งิ้ว

1. ละครจีนแบบโบราณ