ᦌᦹᧈ

ภาษาไทลื้อ

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /sɯː˧/

รากศัพท์ 1

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *zɤːᴮ (“ตรง”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ซื่อ, ภาษาคำเมือง ᨪᩨ᩵ (ซื่), ภาษาเขิน ᨪᩨ᩵ (ซื่), ภาษาอีสาน ซื่อ หรือ ซือ, ภาษาลาว ຊື່ (ซื่), ภาษาไทดำ ꪏꪳ꪿ (ซึ่), ภาษาไทใหญ่ သိုဝ်ႈ (สึ้ว), ภาษาไทใต้คง ᥔᥪ (สื), ภาษาอาหม 𑜏𑜢𑜤𑜈𑜫 (สึว์), ภาษาจ้วง soh, ภาษาจ้วงแบบหนง swh

คำคุณศัพท์

ᦌᦹᧈ (ซื่) (คำอาการนาม ᦩᦱᧄᦌᦹᧈ)

1. ซื่อ, ตรง
2. ซื่อสัตย์, แท้จริง

คำกริยาวิเศษณ์

ᦌᦹᧈ (ซื่) (คำอาการนาม ᦩᦱᧄᦌᦹᧈ)

1. จริง ๆ, โดยสุจริต, ตรง ๆ

ลูกคำ

ซื่อ, ตรง

• ᦺᦈᦌᦹᧈ (ไจซื่)
• ᦺᦈᦌᦹᧈᦺᦈᦙᦸᧈ (ไจซื่ไจม่อ̂)
• ᦶᦌᧆᦌᦹᧈ (แซดซื่)
• ᦌᦹᧈᦺᦉ (ซื่ไส)
• ᦌᦹᧈᦺᦉᦺᦓᦶᦈᧂᧉ (ซื่ไสไนแจ้ง)
• ᦌᦹᧈᦌᦹᧈ (ซื่ซื่)

| width=1% | |bgcolor="#F9F9F9" valign=top align=left width=48%|

• ᦌᦹᧈᦷᦍ (ซื่โย)
• ᦌᦹᧈᦐᦱᧉ (ซื่หฺน้า)
• ᦎᦱᧄᦌᦹᧈ (ตามซื่)
• ᦏᧁᧈᦶᦈᧂᧉᦟᧁᧈᦌᦹᧈ (เถ่าแจ้งเล่าซื่)
• ᦶᦟᧆᦌᦹᧈ (แลดซื่)

รากศัพท์ 2

คำนาม

ᦌᦹᧈ (ซื่)

1. กองทัพ

รากศัพท์ 3

คำกริยา

ᦌᦹᧈ (ซื่) (คำอาการนาม ᦂᦱᧃᦌᦹᧈ)

1. (อกรรม) ทำเสียงฟ่อ

ลูกคำ

ทำเสียงฟ่อ

• ᦌᦹᧈᦷᦉᧇ (ซื่โสบ)

| width=1% | |bgcolor="#F9F9F9" valign=top align=left width=48%|