ᦠᦸᧂᧉ

ภาษาไทลื้อ

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰrɔːŋꟲ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ห้อง, ภาษาลาว ຫ້ອງ (ห้อง), ภาษาคำเมือง ᩉᩬ᩶ᨦ (หอ้ง), ภาษาเขิน ᩉᩬ᩶ᨦ (หอ้ง), ภาษาไทใหญ่ ႁွင်ႈ (ห้อ̂ง)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /hɔŋ˩˧/

คำนาม

ᦠᦸᧂᧉ (ห้อ̂ง)

1. ที่, ที่ว่าง, ที่อยู่, ห้อง, กล่องเลือก

คำประสม

ที่, ห้อง

ᦂᦸᦰᦠᦸᧂᧉ (กอ̂ะห้อ̂ง) ᦉᦸᦉᦰ᧓ᦠᦸᧂᧉ (สอ̂สะ3ห้อ̂ง) ᦎᦱᦠᦸᧂᧉ (ตาห้อ̂ง) ᦺᦙᧉᦂᦸᦰᦠᦸᧂᧉ (ไม้กอ̂ะห้อ̂ง) ᦠᦸᧂᧉᦁᦱᦂᦱᧆ (ห้อ̂งอ̱ากาด) ᦠᦸᧂᧉᦃᦻᦷᦆ (ห้อ̂งฃายโฅ) ᦠᦸᧂᧉᦅᦳᧃᦏᧁᧉ (ห้อ̂งคุนเถ้า) ᦠᦸᧂᧉᦌᧁᦶᦣᧂ (ห้อ̂งเซาแฮง)

ᦠᦸᧂᧉᦵᦍᦲᧂᧈᦓᦲᦰ (ห้อ̂งเยี่งนีะ) ᦠᦸᧂᧉᦎᦱ (ห้อ̂งตา) ᦠᦸᧂᧉᦓᦸᧃ (ห้อ̂งนอ̂น) ᦠᦸᧂᧉᦞᧅ (ห้อ̂งวัก) ᦠᦸᧂᧉᦵᦣᦲᧃ (ห้อ̂งเฮีน) ᦠᦸᧂᧉᦵᦣᧃ (ห้อ̂งเฮน) ᦠᦸᧂᧉᦣᧇᦶᦃᧅᧈ (ห้อ̂งฮับแฃ่ก)

คำบุพบท

ᦠᦸᧂᧉ (ห้อ̂ง)

1. แห่ง, ของ

คำลักษณนาม

ᦠᦸᧂᧉ (ห้อ̂ง)

1. ใช้เรียกแห่ง ที่ หรือห้อง