ᦠᦸᧂᧉ

ภาษาไทลื้อ

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰrɔːŋꟲ¹; ร่วมเชื้อสายกับไทย ห้อง, ลาว ຫ້ອງ (ห้อง), คำเมือง ᩉᩬ᩶ᨦ (หอ้ง), เขิน ᩉᩬ᩶ᨦ (หอ้ง), ไทใหญ่ ႁွင်ႈ (ห้อ̂ง)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /hɔŋ˩˧/

คำนาม

ᦠᦸᧂᧉ (ห้อ̂ง)

1. ที่, ที่ว่าง, ที่อยู่, ห้อง, กล่องเลือก

ลูกคำ

ที่, ห้อง

• ᦂᦸᦰᦠᦸᧂᧉ (กอ̂ะห้อ̂ง)
• ᦉᦸᦉᦰ᧓ᦠᦸᧂᧉ (สอ̂สะ3ห้อ̂ง)
• ᦎᦱᦠᦸᧂᧉ (ตาห้อ̂ง)
• ᦺᦙᧉᦂᦸᦰᦠᦸᧂᧉ (ไม้กอ̂ะห้อ̂ง)
• ᦠᦸᧂᧉᦁᦱᦂᦱᧆ (ห้อ̂งอ̱ากาด)
• ᦠᦸᧂᧉᦃᦻᦷᦆ (ห้อ̂งฃายโฅ)
• ᦠᦸᧂᧉᦅᦳᧃᦏᧁᧉ (ห้อ̂งคุนเถ้า)
• ᦠᦸᧂᧉᦌᧁᦶᦣᧂ (ห้อ̂งเซาแฮง)

| width=1% | |bgcolor="#F9F9F9" valign=top align=left width=48%|

• ᦠᦸᧂᧉᦵᦍᦲᧂᧈᦓᦲᦰ (ห้อ̂งเยี่งนีะ)
• ᦠᦸᧂᧉᦎᦱ (ห้อ̂งตา)
• ᦠᦸᧂᧉᦓᦸᧃ (ห้อ̂งนอ̂น)
• ᦠᦸᧂᧉᦞᧅ (ห้อ̂งวัก)
• ᦠᦸᧂᧉᦵᦣᦲᧃ (ห้อ̂งเฮีน)
• ᦠᦸᧂᧉᦵᦣᧃ (ห้อ̂งเฮน)
• ᦠᦸᧂᧉᦣᧇᦶᦃᧅᧈ (ห้อ̂งฮับแฃ่ก)

คำบุพบท

ᦠᦸᧂᧉ (ห้อ̂ง)

1. แห่ง, ของ

คำลักษณนาม

ᦠᦸᧂᧉ (ห้อ̂ง)

1. ใช้เรียกแห่ง ที่ หรือห้อง