ᨸᩖᩥ᩶ᩁ
ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *pliːnꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ปลิ้น, ภาษาอีสาน ปลิ้น หรือ ปิ้น, ภาษาลาว ປີ້ນ (ปี้น), ภาษาเขิน ᨸᩥ᩠᩶ᨶ (ปิ้น), ภาษาไทลื้อ ᦔᦲᧃᧉ (ปี้น), ภาษาไทดำ ꪜꪲ꫁ꪙ (ปิ้น), ภาษาไทใหญ่ ပိၼ်ႈ (ปิ้น), ภาษาไทใต้คง ᥙᥤᥢᥲ (ปี้น), ภาษาอาหม 𑜆𑜢𑜃𑜫 (ปิน์, “กลับคืน”)
การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /pin˦˦ʔ/
คำกริยา
[แก้ไข]ᨸᩖᩥ᩶ᩁ (ปลิ้ร) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨸᩖᩥ᩶ᩁ)
ลูกคำ
[แก้ไข]- ᨸᩖᩥ᩶ᩁᨧᩉᩖᩥ᩶ᩁᩉ᩠ᩅᩫᩉᩬᨾ (ปลิ้รจหลิ้รหว็หอม)
- ᨸᩖᩥ᩶ᩁᨲᩉᩖᩥ᩶ᩁ (ปลิ้รตหลิ้ร)
- ᨸᩖᩥ᩶ᩁᨷᩕᩯ (ปลิ้รบแร)
- ᨸᩖᩥ᩶ᩁᨻᩬᩢᨠᨸᩖᩥ᩶ᩁᨻᩯᩢ᩠ᨠ (ปลิ้รพอักปลิ้รแพัก)
- ᨸᩖᩥ᩶ᩁᩉ᩠ᨶ᩶ᩣᨸᩖᩥ᩶ᩁᩉᩖᩢᨦ (ปลิ้รหน้าปลิ้รหลัง)
อ้างอิง
[แก้ไข]- พจนานุกรมภาษาล้านนา = The Lanna dictionary (พิมพ์ครั้งที่ 2). (พ.ศ. 2550). เชียงใหม่: สถาบันภาษา ศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.