ปลิ้น
ดูเพิ่ม: ปล้น
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *pliːnꟲ; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน ปลิ้น หรือ ปิ้น, ลาว ປີ້ນ (ปี้น), คำเมือง ᨸᩖᩥ᩶ᩁ (ปลิ้ร), เขิน ᨸᩥ᩠᩶ᨶ (ปิ้น), ไทลื้อ ᦔᦲᧃᧉ (ปี้น), ไทดำ ꪜꪲ꫁ꪙ (ปิ้น), ไทใหญ่ ပိၼ်ႈ (ปิ้น), ไทใต้คง ᥙᥤᥢᥲ (ปี้น), อาหม 𑜆𑜢𑜃𑜫 (ปิน์, “กลับคืน”), จ้วงแบบจั่วเจียง binj, จ้วง binj
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ปฺลิ้น | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bplîn |
| ราชบัณฑิตยสภา | plin | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /plin˥˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]ปลิ้น (คำอาการนาม การปลิ้น)
- กลับข้างในบางส่วนให้โผล่ออกมา
- ปลิ้นตา
- โผล่ยื่นหรือทำให้โผล่ยื่นออกมาจากสิ่งที่มีอะไรห่อหุ้มอยู่
- พุงปลิ้น
- ตาปลิ้น
- (ภาษาปาก, สแลง) ลักลอบหรือหลอกลวงเอาไปซึ่งหน้า
- ปลิ้นเอาเงินไป