ᨸᩥ᩠᩶ᨶ

ภาษาเขิน

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *pliːnꟲ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ปลิ้น, ภาษาอีสาน ปลิ้น หรือ ปิ้น, ภาษาลาว ປີ້ນ (ปี้น), ภาษาคำเมือง ᨸᩖᩥ᩶ᩁ (ปลิ้ร), ภาษาไทลื้อ ᦔᦲᧃᧉ (ปี้น), ภาษาไทดำ ꪜꪲ꫁ꪙ (ปิ้น), ภาษาไทใหญ่ ပိၼ်ႈ (ปิ้น), ภาษาไทใต้คง ᥙᥤᥢᥲ (ปี้น), ภาษาอาหม 𑜆𑜢𑜃𑜫 (ปิน์, “กลับคืน”)

การออกเสียง

• (เชียงตุง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pin˧˧ʔ/

คำกริยา

ᨸᩥ᩠᩶ᨶ (ปิ้น) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨸᩥ᩠᩶ᨶ)

1. (สกรรม) ล้ม, ไม่ตั้งตัวอยู่ได้

   คำพ้องความ: ᩃᩫ᩠᩶ᨾ (ล็้ม)

คำคุณศัพท์

ᨸᩥ᩠᩶ᨶ (ปิ้น)

1. ไม่อยู่ที่เก่า

   ᨸᩥ᩠᩶ᨶᨹᩯ

   ปิ้นแผ

   (กรุณาเพิ่มคำแปลของวลีหรือประโยคตัวอย่างนี้)

อ้างอิง

• ᨩᩣ᩠ᨿᨪᩮᨩᩮ᩠ᨾ. (n.d.). ᩋᨽᩥᨵᩤᨶᩈᩢ᩠ᨷᩅᩰᩉᩣ᩠ᩁᨸᩖᩯᨽᩣᩈᩣᨡᩨ᩠ᨶ.

ภาษาคำเมือง

รูปแบบอื่น

• (ถอดอักษรและถอดเสียง) ปิ้น

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pin˦˦ʔ/

คำกริยา

ᨸᩥ᩠᩶ᨶ (ปิ้น) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨸᩥ᩠᩶ᨶ)

1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨸᩖᩥ᩶ᩁ (ปลิ้ร)

ลูกคำ

• ᨸᩥ᩠᩶ᨶᨧᩉᩖᩥ᩶ᩁ (ปิ้นจหลิ้ร)
• ᨸᩥ᩠᩶ᨶᨹᩯ (ปิ้นแผ)

 

อ้างอิง

• พจนานุกรมภาษาล้านนา = The Lanna dictionary (พิมพ์ครั้งที่ 2). (พ.ศ. 2550). เชียงใหม่: สถาบันภาษา ศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.