ᨸᩫ᩠᩵ᨦ
ภาษาเขิน[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
เทียบภาษาจีนยุคกลาง 丰 (MC phjowng); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨸᩫ᩠᩵ᨦ (ป็่ง), ภาษาอีสาน ป่ง, ภาษาลาว ປົ່ງ (ป็่ง), ภาษาไทลื้อ ᦔᦳᧂᧈ (ปุ่ง), ภาษาไทใหญ่ ပူင်ႇ (ปู่ง)
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงตุง) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /poŋ˨˨/
คำกริยา[แก้ไข]
ᨸᩫ᩠᩵ᨦ (ป็่ง) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨸᩫ᩠᩵ᨦ)
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
- (ถอดอักษรและถอดเสียง) ป่ง
การออกเสียง[แก้ไข]
- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /poŋ˨˩/
รากศัพท์[แก้ไข]
เทียบภาษาจีนยุคกลาง 丰 (MC phjowng); ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ป่ง, ภาษาลาว ປົ່ງ (ป็่ง), ภาษาไทลื้อ ᦔᦳᧂᧈ (ปุ่ง), ภาษาเขิน ᨸᩫ᩠᩵ᨦ (ป็่ง), ภาษาไทใหญ่ ပူင်ႇ (ปู่ง)
คำกริยา[แก้ไข]
ᨸᩫ᩠᩵ᨦ (ป็่ง) (คำอาการนาม ᨠᩣ᩠ᩁᨸᩫ᩠᩵ᨦ)