ປົ່ງ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาลาว[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

เทียบภาษาจีนยุคกลาง (MC phjowng); ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน ป่ง, ภาษาคำเมือง ᨸᩫ᩠᩵ᨦ (ป็่ง) หรือ ᨸᩰᩫ᩠᩵ᨦ (โป็่ง), ภาษาเขิน ᨸᩫ᩠᩵ᨦ (ป็่ง), ภาษาไทลื้อ ᦔᦳᧂᧈ (ปุ่ง), ภาษาไทดำ ꪶꪜ꪿ꪉ (โป่ง), ภาษาไทใหญ่ ပူင်ႇ (ปู่ง), ภาษาไทใต้คง ᥙᥨᥒᥱ (โป่ง), ภาษาอาหม 𑜆𑜤𑜂𑜫 (ปุง์)

คำกริยา[แก้ไข]

ປົ່ງ (ป็่ง) (คำอาการนาม ການປົ່ງ)

  1. (อกรรม) ผลิ, แตกยอด, งอก
    ປັດຈຸບັນນີ້ ແມ່ນລະດູໃບໄມ້ປົ່ງ ທີ່ໃບໄມ້ ພວມຂຽວອ່ອນ
    ปัดจุบันนี้ แม่นละดูใบไม้ป็่ง ที่ใบไม้ พวมขย̂วอ่อน
    ปัจจุบันนี้ เป็นฤดูใบไม้ผลิ ที่ใบไม้ กำลังเขียวอ่อน
คำพ้องความ[แก้ไข]

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

เทียบภาษาไทย โป่ง

คำนาม[แก้ไข]

ປົ່ງ (ป็่ง)

  1. ที่สัตว์ป่าลงกินอาหารรวมกัน
คำพ้องความ[แก้ไข]