ပူင်ႇ
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทใหญ่[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
เทียบภาษาจีนยุคกลาง 丰 (MC pʰɨoŋ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨸᩫ᩠᩵ᨦ (ป็่ง), ภาษาอีสาน ป่ง, ภาษาลาว ປົ່ງ (ป็่ง), ภาษาไทลื้อ ᦔᦳᧂᧈ (ปุ่ง), ภาษาเขิน ᨸᩫ᩠᩵ᨦ (ป็่ง)
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /poŋ˩/
- คำอ่านภาษาไทย (ประมาณ): /ป่+โ-ง/
คำกริยา[แก้ไข]
ပူင်ႇ • (ปู่ง) (คำอาการนาม လွင်ႈပူင်ႇ)