ลูบ
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *C̬.luːpᴰ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ລູບ (ลูบ), ภาษาไทใหญ่ လုပ်ႈ (ลุ้ป), ภาษาอาหม 𑜎𑜤𑜆𑜫 (ลุป์)，，ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง lub， ภาษาจ้วง rub
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ลูบ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | lûup |
| ราชบัณฑิตยสภา | lup | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /luːp̚˥˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]ลูบ (คำอาการนาม การลูบ)