กาวใจ
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | กาว-ไจ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gaao-jai |
| ราชบัณฑิตยสภา | kao-chai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kaːw˧.t͡ɕaj˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]กาวใจ
- ผู้ประสานรอยร้าวให้ผู้ที่โกรธกัน ทะเลาะกัน หรือกินแหนงแคลงใจกัน ได้กลับคืนดีกัน
- เขาเป็นกาวใจให้ 2 คนนี้คืนดีกัน
อ้างอิง
[แก้ไข]- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 11.