ติ่งหู

ภาษาไทย

รากศัพท์

ติ่ง +‎ หู

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ติ่ง-หู
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtìng-hǔu
	ราชบัณฑิตยสภา	ting-hu
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tiŋ˨˩.huː˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม

ติ่งหู

1. ส่วนล่างของใบหูที่มีแต่เนื้อหย่อนลง มีปลายประสาทอยู่น้อย