ฝึก

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຝຶກ (ฝึก) หรือ ເຝິກ (เฝิก), ภาษาคำเมือง ᨺᩧ᩠ᨠ (ฝึก) หรือ ᨺᩮᩥ᩠ᨠ (เฝิก), ภาษาเขิน ᨺᩧ᩠ᨠ (ฝึก), ภาษาไทลื้อ ᦵᦚᦲᧅ (เฝีก), ภาษาไทใหญ่ ၽိုၵ်း (ผึ๊ก) หรือ ၾိုၵ်း (ฝึ๊ก), ภาษาไทใต้คง ᥜᥫᥐᥱ (เฝ่อ̂ก), ภาษาอาหม 𑜇𑜢𑜤𑜀𑜫 (ผึก์), ภาษาจ้วง faek，ภาษาจ้วงใต้ pwk（เพิก）

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ฝึก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	fʉ̀k
	ราชบัณฑิตยสภา	fuek
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/fɯk̚˨˩/(สัมผัส)
ไฟล์เสียง

คำกริยา

ฝึก (คำอาการนาม การฝึก)

1. ทำ (เช่นบอก แสดง หรือปฏิบัติ เป็นต้น) เพื่อให้เกิดความรู้ความเข้าใจจนเป็นหรือมีความชำนาญ

   ฝึกทหาร

   ฝึกกายบริหาร

   ฝึกงาน

คำเกี่ยวข้อง

ฝึกงาน ฝึกซ้อม ฝึกปรือ

ฝึกฝน ฝึกสอน ฝึกหัด

คำแปลภาษาอื่น

ทำบ่อย ๆ เพื่อให้ชำนาญ

• จีน:

  จีนกลาง: 練習 (zh), 练习 (zh) (liànxí)

• ไทใต้โค้ง : ᥘᥦᥢᥱ (tdd) (แล่น)
• ไทลื้อ : ᦶᦜᧃᧈ (แหฺล่น), ᦵᦚᦲᧅ (เฝีก), ᦠᧆ (หัด), ᦠᧆᦶᦜᧃᧈ (หัดแหฺล่น), ᦵᦚᦲᧅᦠᧆ (เฝีกหัด), ᦵᦚᦲᧅᦶᦜᧃᧈ (เฝีกแหฺล่น)

• ไทใหญ่ : ၽိုၵ်း (shn) (ผึ๊ก),​ ၾိုၵ်း (shn) (ฝึ๊ก)
• ลาว : ຝຶກ (lo) (ฝึก), ເຝິກ (lo) (เฝิก), ຫັດ (lo) (หัด), ແອບ (lo) (แอบ)
• อังกฤษ : practice (แพรคทิซ), practise (แพรคทิซ)
• อีสาน : เฝิก