หี

ดูเพิ่ม: ห, ห., หึ, หู, และ หู่

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *hiːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน หี, ภาษาลาว ຫີ (หี), ภาษาคำเมือง ᩉᩦ (หี), ภาษาเขิน ᩉᩦ (หี), ภาษาไทลื้อ ᦠᦲ (หี), ภาษาไทใหญ่ ႁီ (หี), ภาษาไทใต้คง ᥞᥤᥴ (หี๋) หรือ ᥕᥤᥴ (ยี๋), ภาษาอ่ายตน ꩭီ (หี), ภาษาพ่าเก ꩭီ (หี), ภาษาอาหม 𑜑𑜣 (หี), ภาษาจ้วง hi, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง hi, ภาษากวางตุ้ง 閪／𲈹 (hai1); เทียบภาษาออสโตรนีเซียนดั้งเดิม *bahi (“เพศหญิง”) หรือ *puki (“อวัยวะเพศหญิง”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		หี
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hǐi
	ราชบัณฑิตยสภา	hi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/hiː˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม

หี

1. (หยาบคาย, ภาษาปาก) อวัยวะสืบพันธุ์ของหญิงหรือสัตว์เพศเมียบางชนิด
2. (ภาษาปาก, สแลง) ทวารหนักของชาย (ของกลุ่มรักร่วมเพศ)

คำพ้องความ

ดูเพิ่ม อรรถาภิธาน:อวัยวะเพศหญิง

คำอุทาน

หี

1. คำที่เปล่งออกมาแสดงอาการตกใจ ส่วนใหญ่จะใช้กับผู้หญิง

ภาษาคำเมือง

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /hiː˨˦/

คำนาม

หี

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩉᩦ (หี)