เจ้าอยู่หัว
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รากศัพท์
[แก้ไข]เจ้า + อยู่ + หัว; คำนี้อาจเกี่ยวข้องกับความเชื่อที่ว่า ผู้ที่จะเป็นพระพุทธเจ้าในอนาคตจะมีรูปพระพุทธเจ้าอยู่บนศีรษะ[1]
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | จ้าว-หฺยู่-หัว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | jâao-yùu-hǔua |
| ราชบัณฑิตยสภา | chao-yu-hua | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕaːw˥˩.juː˨˩.hua̯˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]เจ้าอยู่หัว
การใช้งาน
[แก้ไข]ปัจจุบัน คำนี้นำด้วย พระบาทสมเด็จพระ เมื่อใช้สำหรับพระมหากษัตริย์ที่ราชาภิเษกแล้ว และนำด้วย สมเด็จพระ เมื่อใช้สำหรับพระมหากษัตริย์ที่มิได้หรือยังมิได้ราชาภิเษก
อ้างอิง
[แก้ไข]- ↑ ราชบัณฑิตยสถาน. (2553). กฎหมายตราสามดวง: พระทำนูน ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ: ราชบัณฑิตยสถาน. ISBN 9786167073118. หน้า 38.