เชียง
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | เชียง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | chiiang |
| ราชบัณฑิตยสภา | chiang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /t͡ɕʰia̯ŋ˧/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง 城 (MC dzyeng, “เมือง”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨩ᩠ᨿᨦ (ชยง), ภาษาลาว ຊຽງ (ซย̂ง), ภาษาไทลื้อ ᦵᦋᧂ (เชง)，ภาษาจ้วง cingz (ชิง-เชียง)
คำนาม[แก้ไข]
เชียง
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
เชียง
รากศัพท์ 3[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
เชียง
ภาษากฺ๋อง[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
- สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /cʰi̯aŋ/
คำนาม[แก้ไข]
เชียง
หมวดหมู่:
- สัมผัส:ภาษาไทย/ia̯ŋ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาจีนยุคกลาง
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- ศัพท์ภาษากฺ๋องที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษากฺ๋อง
- คำนามภาษากฺ๋อง