เชียง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เชียง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	chiiang
	ราชบัณฑิตยสภา	chiang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/t͡ɕʰia̯ŋ˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ยืมมาจากจีนยุคกลาง 城 (MC dzyeng, “เมือง”); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨩ᩠ᨿᨦ (ชยง), ลาว ຊຽງ (ซย̂ง), ไทลื้อ ᦵᦋᧂ (เชง)，จ้วง cingz (ชิง-เชียง)

คำนาม

เชียง

1. คำเรียกเมืองทางภาคพายัพและเหนือขึ้นไป

   เชียงใหม่

   เชียงราย

   เชียงตุง

รากศัพท์ 2

คำนาม

เชียง

1. เรียกเครื่องหอมชนิดหนึ่งว่า ชะมดเชียง

รากศัพท์ 3

คำนาม

เชียง

1. โกฐเชียง

ภาษากฺ๋อง

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /cʰi̯aŋ/

คำนาม

เชียง

1. ชาม