เย้า

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์เย้า
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงyáo
ราชบัณฑิตยสภาyao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/jaw˦˥/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

คำนาม[แก้ไข]

เย้า

  1. ชนชาวเขาเผ่าหนึ่ง อยู่ในประเทศไทยตอนเหนือ เรียกตัวเองว่า เมี่ยน พูดภาษาเมี่ยนในตระกูลแม้ว-เย้า

ดูเพิ่ม[แก้ไข]

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ເຍົ້າ (เย็้า), ภาษาคำเมือง ᨿᩮᩢ᩶ᩣ (เยั้า), ภาษาเขิน ᨿᩮᩢ᩶ᩣ (เยั้า), ภาษาไทใหญ่ ယဝ်ႉ (ย๎ว), ภาษาจ้วง yaeux (เย้า-หยอก หลอก ล้อ), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง yaeuh (เย่า-หยอก หลอก ล้อ)

คำกริยา[แก้ไข]

เย้า (คำอาการนาม การเย้า)

  1. หยอก, สัพยอก
คำเกี่ยวข้อง[แก้ไข]