แซ่

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: แซ

ภาษาไทย[แก้ไข]

การออกเสียง[แก้ไข]

การแบ่งพยางค์แซ่
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsɛ̂ɛ
ราชบัณฑิตยสภาsae
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/sɛː˥˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงแส้

รากศัพท์ 1[แก้ไข]

คำกริยาวิเศษณ์[แก้ไข]

แซ่

  1. มีเสียงอื้ออึงจนฟังไม่ได้ศัพท์
  2. โจษกันแพร่หลาย
ดูเพิ่ม[แก้ไข]

รากศัพท์ 2[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว (sên2 แซ่(น์)/เซ่(น์))

คำนาม[แก้ไข]

แซ่

  1. ชื่อสกุลวงศ์ของจีน

ภาษาอีสาน[แก้ไข]

รากศัพท์[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɟeːᴮ, จากภาษาจีนยุคกลาง (MC dzjeH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย แช่, ภาษาลาว ແຊ່ (แซ่), ภาษาไทใหญ่ ၸႄႈ (แจ้), ภาษาอาหม 𑜋𑜦𑜧 (เฉ)

คำกริยา[แก้ไข]

แซ่ (คำอาการนาม การแซ่)

  1. แช่