แซ่

ดูเพิ่ม: แซ

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		แซ่
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sɛ̂ɛ
	ราชบัณฑิตยสภา	sae
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sɛː˥˩/(สัมผัส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		แส้

รากศัพท์ 1

คำกริยาวิเศษณ์

แซ่

1. มีเสียงอื้ออึงจนฟังไม่ได้ศัพท์
2. โจษกันแพร่หลาย

ดูเพิ่ม

• เซ็งแซ่

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 姓／姓 (sên2 แซ่(น์)/เซ่(น์))

คำนาม

แซ่

1. ชื่อสกุลวงศ์ของจีน

ภาษาอีสาน

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɟeːᴮ, จากภาษาจีนยุคกลาง 漬 (MC dzjeH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย แช่, ภาษาลาว ແຊ່ (แซ่), ภาษาไทใหญ่ ၸႄႈ (แจ้), ภาษาอาหม 𑜋𑜦𑜧 (เฉ)

คำกริยา

แซ่ (คำอาการนาม การแซ่)

1. แช่