แส้
ดูเพิ่ม: แส
ภาษาไทย[แก้ไข]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | แซ่ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sɛ̂ɛ |
| ราชบัณฑิตยสภา | sae | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sɛː˥˩/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | แซ่ | |
รากศัพท์ 1[แก้ไข]
ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈᩯ᩶ (แส้, “เรียว, ก้าน, กิ่งแขนงที่ไม่มีใบติด”), ภาษาลาว ແສ້ (แส้), ภาษาไทลื้อ ᦶᦉᧉ (แส้)
คำนาม[แก้ไข]
แส้
- ชื่ออุปกรณ์สำหรับปัดยุงหรือแมลง ทำด้วยขนหางม้า หรือทางจากที่ทุบปลายข้างหนึ่งเป็นเส้น เป็นต้น ลักษณะเป็นพู่ยาว มีด้าม
- (~ม้า) ชื่ออุปกรณ์สำหรับตีม้า ทำด้วยหวายหรือหนังสัตว์ถักหรือฟั่นเป็นเกลียว ยาวอย่างไม้เรียว
- (~ปืน) (โบราณ) ไม้หรือเหล็กกลมยาวสำหรับกระทุ้งดินในลำกล้องดินปืนให้แน่น
รากศัพท์ 2[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
แส้
การใช้[แก้ไข]
มักใช้ประกอบกับคำ สาว ว่า สาวแส้