ยุง

ดูเพิ่ม: ยง, ยัง, ยั้ง, ยิง, ยิ่ง, ยึง, ยึ๋ง, ยุ่ง, ยุ้ง, และ ยูง

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɲuŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨿᩩᨦ (ยุง), ลาว ຍຸງ (ยุง), ญ้อ ญุง ไทลื้อ ᦍᦳᧂ (ยุง), ไทใหญ่ ယုင်း (ยุ๊ง), ไทดำ ꪑꪴꪉ (ญุง), ไทใต้คง ᥕᥧᥒᥰ (ยู๊ง), อ่ายตน ယုင် (ยุง์), อาหม 𑜐𑜤𑜂𑜫 (ญุง์), จ้วง nyungz, จ้วงแบบหนง nyongz, แสก ญุ๊ง; เทียบไหลดั้งเดิม *C-ɲuːŋ

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ยุง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	yung
	ราชบัณฑิตยสภา	yung
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/juŋ˧/(สัมผัส)

คำนาม

ยุง (คำลักษณนาม ตัว)

1. วงศ์ Culicidae โดยทั่วไปลำตัวยาว 3-6 มิลลิเมตร มีปีก 1 คู่ ปีกมีส่วนคล้ายเกล็ดปกคลุมอยู่ตามเส้นปีกและอาจคลุมไปถึงหัวและลำตัวด้วย หนวดยาวลักษณะเป็นพู่ พู่ขนของเพศเมียสั้น ของเพศผู้ยาว ปากเป็นชนิดเจาะดูด เฉพาะตัวเมียดูดกินเลือดและเป็นพาหะนำโรคสู่คนและสัตว์ เพศผู้ดูดกินน้ำหวานจากเกสรดอกไม้ เช่น ยุงรำคาญ ในสกุล Culex ยุงลาย ในสกุล Aedes ยุงก้นปล่อง ในสกุล Anopheles.

   คำพ้องความ: มกสะ

ภาษาคำเมือง

คำนาม

ยุง

1. รูปแบบอื่นของ ᨿᩩᨦ (ยุง)