ยุง
ไปยังการนำทาง
ไปยังการค้นหา
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
จากภาษาไทดั้งเดิม *ɲuŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨿᩩᨦ (ยุง), ภาษาลาว ຍຸງ (ยุ̃ง), ภาษาไทลื้อ ᦍᦳᧂ (ยุง), ภาษาไทใหญ่ ယုင်း (ยุ๊ง), ภาษาไทดำ ꪑꪴꪉ (ญุง), ภาษาไทใต้คง ᥕᥧᥒᥰ (ยู๊ง), ภาษาอ่ายตน ယုင် (ยุง์), ภาษาอาหม 𑜐𑜤𑜂𑜫 (ญุง์), ภาษาจ้วง nyungz, ภาษาจ้วงแบบหนง nyongz, ภาษาแสก ญุ๊ง; เทียบภาษาไหลดั้งเดิม *C-ɲuːŋ
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ยุง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | yung |
| ราชบัณฑิตยสภา | yung | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /juŋ˧/(ส) | |
คำนาม[แก้ไข]
ยุง (คำลักษณนาม ตัว)
- วงศ์ Culicidae โดยทั่วไปลำตัวยาว 3-6 มิลลิเมตร มีปีก 1 คู่ ปีกมีส่วนคล้ายเกล็ดปกคลุมอยู่ตามเส้นปีกและอาจคลุมไปถึงหัวและลำตัวด้วย หนวดยาวลักษณะเป็นพู่ พู่ขนของเพศเมียสั้น ของเพศผู้ยาว ปากเป็นชนิดเจาะดูด เฉพาะตัวเมียดูดกินเลือดและเป็นพาหะนำโรคสู่คนและสัตว์ เพศผู้ดูดกินน้ำหวานจากเกสรดอกไม้ เช่น ยุงรำคาญ ในสกุล Culex ยุงลาย ในสกุล Aedes ยุงก้นปล่อง ในสกุล Anopheles.
ภาษาคำเมือง[แก้ไข]
คำนาม[แก้ไข]
ยุง
- อีกรูปหนึ่งของ ᨿᩩᨦ (ยุง)