ยุ่ง

ภาษาไทย

การออกเสียง

พยางค์	ยุ่ง
สัทอักษรสากล	/juŋ˥˩/

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *ɲuŋᴮ/ᶜ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຫຍຸ້ງ (หยุ้̃ง), ภาษาไทใหญ่ ယုင်ႈ (ยุ้ง), ภาษาจ้วง nyungj

คำคุณศัพท์

ยุ่ง (คำอาการนาม ความยุ่ง)

1. อาการของสิ่งที่เป็นเส้นเป็นฝอยสับสนพัวพันกันถึงกับต้องสางจึงจะเป็นระเบียบเรียบร้อยได้

   ผมยุ่ง

   ไหมพันกันยุ่ง

2. อาการที่ทำให้สับสน

   ทำเรื่องยุ่ง

คำกริยาวิเศษณ์

ยุ่ง (คำอาการนาม ความยุ่ง)

1. ไม่เรียบร้อย

   เขียนหนังสือยุ่งอ่านไม่ออก

   ข้าวของปนกันยุ่ง

คำนาม

ยุ่ง

1. เรียกผู้ที่ชอบทำให้สับสนวุ่นวาย ว่า ตัวยุ่ง

คำกริยา

ยุ่ง (คำอาการนาม การยุ่ง หรือ ความยุ่ง)

1. เข้ามาเกี่ยวข้องพัวพันโดยไม่จำเป็น

   อย่าไปยุ่งเรื่องของเขา

   อย่าไปยุ่งกับเขา

2. มีธุระพัวพันมาก

   กำลังยุ่งอย่ามากวนใจ

3. วุ่นวายไม่เป็นปรกติ

   ยุ่งกันไปทั้งบ้าน