สาง

ดูเพิ่ม: ส้าง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สาง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǎang
	ราชบัณฑิตยสภา	sang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/saːŋ˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ສາງ (สาง), ภาษาอาหม 𑜏𑜂𑜫 (สง์, “ผู้สร้าง, พรหม, เทวดา”), ภาษาไทใต้คง ᥔᥣᥒᥴ (ส๋าง, “เทวดา”), ภาษาไทใหญ่ သၢင် (สาง, “ผู้สร้าง, พรหม, เทวดา”); นอกจากนี้ เสฐียรโกเศศ (2503) ก็ยังเทียบ ภาษาจีน 聖 (shèng, “ศักดิ์สิทธิ์”)

คำนาม

สาง

1. ผี, บางทีใช้เข้าคู่กันเป็น ผีสาง
2. กลิ่นเหม็นของซากศพ ซากสัตว์

   เหม็นสาบเหม็นสาง

3. โดยปริยายหมายความว่า มีกลิ่นเหม็นคล้ายคลึงเช่นนั้น

รากศัพท์ 2

คำนาม

สาง

1. สัตว์ในนิยาย เข้าใจกันว่ามีรูปร่างอย่างเสือ

รากศัพท์ 3

คำนาม

สาง

1. (ร้อยกรอง) ช้าง

   เสือสางสรรโสงสรรพและไกร สรร้องสำเทินสาร

   (สมุทรโฆษ)

รากศัพท์ 4

ยืมมาจากภาษาเขมร ស្រាង (สฺราง, “แสงตอนเช้ามืด”)

คำนาม

สาง

1. ปรากฏการณ์บนท้องฟ้าในเวลาเช้ามืด เริ่มแต่มีความมืดน้อยลง ๆ ตามลำดับ จนกว่าจะสว่างแจ้งเป็นที่สุด เรียกว่า ท้องฟ้าสาง

คำกริยา

สาง (คำอาการนาม การสาง)

1. ทำให้แจ้งให้กระจ่าง

   สางคดี

รากศัพท์ 5

คำนาม

สาง

1. หวี, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระสาง

คำกริยา

สาง (คำอาการนาม การสาง)

1. ทำให้หายยุ่ง

   สางผม