ข้ามไปเนื้อหา

กะ

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
ดูเพิ่ม: ก่ะ

ภาษาไทย

[แก้ไข]

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์กะ
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิง
ราชบัณฑิตยสภาka
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kaʔ˨˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

กะ

  1. เครื่องหมายบอกทำนองสวด, ทำนองสวด
    กะมหาชาติคำหลวง
  2. รอบการเข้าเวร, ระยะเวลาที่ผลัดเปลี่ยนกันทำงาน
    กะแรก
    กะที่ 2
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]

คำกริยา

[แก้ไข]

กะ (คำอาการนาม การกะ)

  1. กำหนด, หมาย, คะเน, ประมาณ
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]
คำเกี่ยวข้อง
[แก้ไข]

รากศัพท์ 2

[แก้ไข]

คำอนุภาค

[แก้ไข]

กะ

  1. ใช้รวมกับคำวิเศษณ์ เช่น เหมือนกะ ราวกะ ถึงกะ

คำบุพบท

[แก้ไข]

กะ

  1. ใช้นำหน้าผู้รับพูดหรือรับบอก
    พี่พูดกะน้อง
    เขากล่าวกะฉัน
    เขาบอกกะท่าน

คำบุพบท

[แก้ไข]

กะ

  1. ใช้แทนคำว่า กับ
    ยายกะตา
    ยายกับตา
  2. ใช้แทนคำว่า แก่
    มีกะใจ
    มีแก่ใจ
คำเกี่ยวข้อง
[แก้ไข]
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]

รากศัพท์ 3

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

กะ

  1. ส่วนของสมอแบบหนึ่ง ลักษณะคล้ายแขนยื่นออกไป 2 ข้าง สำหรับช่วยยึดเกาะติดพื้นท้องน้ำ

รากศัพท์ 4

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

กะ

  1. ชื่อเงื่อนชนิดหนึ่ง ใช้สำหรับผูกเรือเพื่อคล้องกับที่ยึดหรือเสายึดเรือ เป็นเงื่อนที่แน่นแต่แก้ออกง่าย
คำเกี่ยวข้อง
[แก้ไข]

ภาษามอญแบบไทย

[แก้ไข]

รูปแบบอื่น

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาออสโตรเอเชียติกดั้งเดิม *kaʔ

การออกเสียง

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

กะ

  1. ปลา

อ้างอิง

[แก้ไข]
  • พวน รามัญวงศ์ (2005) พจนานุกรมมอญ-ไทย ฉบับมอญสยาม [Mon-Thai (Siamese) Dictionary], กรุงเทพฯ: มติชน, →ISBN

ภาษาเลอเวือะตะวันตก

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาปะหล่องดั้งเดิม *kaʔ, จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *kaʔ

การออกเสียง

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

กะ

  1. ปลา

ภาษาเลอเวือะตะวันออก

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

สืบทอดจากภาษาปะหล่องดั้งเดิม *kaʔ, จากภาษามอญ-เขมรดั้งเดิม *kaʔ

การออกเสียง

[แก้ไข]

คำนาม

[แก้ไข]

กะ

  1. ปลา