ตะหลิว
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมโดยกึ่งเรียนรู้จากภาษาแต้จิ๋ว 鼎溜／鼎溜 (dian2 liu6)[1]
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | ตะ-หฺลิว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dtà-lǐu |
| ราชบัณฑิตยสภา | ta-lio | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ta˨˩.liw˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
ตะหลิว (คำลักษณนาม อัน)