ก๊วน
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาฮกเกี้ยน 館 (koán) [1]
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ก๊วน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gúuan |
ราชบัณฑิตยสภา | kuan | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kua̯n˦˥/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ก๊วน
- (ภาษาปาก) กลุ่มคนที่สนิทสนมและร่วมทำกิจกรรมเดียวกันเป็นประจำ
- เขาสนิทกับรัฐมนตรีคนนี้ เพราะเล่นกอล์ฟก๊วนเดียวกัน
- (ภาษาปาก) กลุ่มคนที่มักก่อความวุ่นวาย
- ก๊วนมอเตอร์ไซค์ซิ่ง
- ก๊วนกวนเมือง
อ้างอิง[แก้ไข]
- ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 6-7.
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาฮกเกี้ยน
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาฮกเกี้ยน
- สัมผัส:ภาษาไทย/ua̯n
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- ศัพท์ภาษาไทยที่สะกดด้วย ◌๊
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่เป็นภาษาปาก
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้