ขนมเปี๊ยะ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ขนม + (เปี๊ยะ, จากภาษาฮกเกี้ยน 餅/饼 (piáⁿ, “ขนมแป้งอบ”))
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | ขะ-หฺนม-เปี๊ยะ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kà-nǒm-bpía |
ราชบัณฑิตยสภา | kha-nom-pia | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰa˨˩.nom˩˩˦.pia̯ʔ˦˥/(สัมผัส) |
คำนาม[แก้ไข]
ขนมเปี๊ยะ