ขนมเปี๊ยะ
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รากศัพท์
[แก้ไข]ขนม + (เปี๊ยะ, จากภาษาฮกเกี้ยน 餅／饼 (piáⁿ, “ขนมแป้งอบ”))
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | ขะ-หฺนม-เปี๊ยะ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kà-nǒm-bpía |
| ราชบัณฑิตยสภา | kha-nom-pia | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰa˨˩.nom˩˩˦.pia̯ʔ˦˥/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]ขนมเปี๊ยะ