บิณฑบาต

ภาษาไทย

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต पिण्डपात (ปิณฺฑปาต, “การตกแห่งก้อนข้าว”) หรือภาษาบาลี ปิณฺฑปาต (“idem”); เทียบเท่า บิณฑ +‎ บาต

การแบ่งพยางค์		บิน-ทะ-บาด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bin-tá-bàat
	ราชบัณฑิตยสภา	bin-tha-bat
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/bin˧.tʰa˦˥.baːt̚˨˩/^{(สัมผัส)}

บิณฑบาต

บิณฑบาต (คำอาการนาม การบิณฑบาต)

(ศาสนาพุทธ) กิริยาที่พระภิกษุ สามเณรรับของที่เขา นำ มาใส่บาตร
พระต้องออกบิณฑบาตทุกเช้า
(ขอ~) กิริยาที่พระภิกษุสามเณรขอ หรือ ขอร้อง, ขอให้ละเว้น การกระทำ
เรื่องนี้ขอบิณฑบาตให้เลิกแล้วต่อกัน

ท่านบิณฑบาตไม่ให้ฆ่าลูกกวางที่ล่ามาได้