ควาญ
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากเขมรเก่าสมัยอังกอร์ គ្វាល៑ (คฺวาลฺ, “คนเลี้ยง(สัตว์); เลี้ยง(สัตว์)”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ឃ្វាល (ฆฺวาล), ภาษาลาว ຄວນ (ควน) หรือ ຄວານ (ควาน)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | คฺวาน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kwaan |
| ราชบัณฑิตยสภา | khwan | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰwaːn˧/(สัมผัส) | |
| คำพ้องเสียง | ควาน | |
คำนาม
[แก้ไข]ควาญ (คำลักษณนาม คน)