ควาญ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากเขมรเก่าสมัยอังกอร์ គ្វាល៑ (คฺวาลฺ, “คนเลี้ยง(สัตว์); เลี้ยง(สัตว์)”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ឃ្វាល (ฆฺวาล), ภาษาลาว ຄວນ (ควน) หรือ ຄວານ (ควาน)
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | คฺวาน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kwaan |
ราชบัณฑิตยสภา | khwan | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰwaːn˧/(สัมผัส) | |
คำพ้องเสียง | ควาน |
คำนาม[แก้ไข]
ควาญ (คำลักษณนาม คน)
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากเขมรเก่าสมัยอังกอร์
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากเขมรเก่าสมัยอังกอร์
- สัมผัส:ภาษาไทย/aːn
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีคำพ้องเสียง
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- คำนามภาษาไทยที่ใช้คำลักษณนาม คน
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้