ทรัพย

ดูเพิ่ม: ทรัพย์

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) ทรัพ
• ทรัพย์

รากศัพท์

ยืมมาจากเขมรเก่าสมัยก่อนอังกอร์ ទ្រវ្យ (ทฺรวฺย), จากภาษาสันสกฤต द्रव्य (ทฺรวฺย); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ទ្រព្យ (ทฺรพฺย)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		[เสียงสมาส] ซับ-พะ-ยะ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sáp-pá-yá-
	ราชบัณฑิตยสภา	sap-pha-ya-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sap̚˦˥.pʰa˦˥.ja˦˥./

คำนาม

ทรัพย

1. เงินตรา
2. สมบัติพัสถาน
3. โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่ถือว่ามีค่า อาจไม่มีรูปร่างก็ได้