บันได
ภาษาไทย
[แก้ไข]
รูปแบบอื่น
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɗrwajᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨡᩢ᩠᩶ᨶᨯᩱ (ขั้นได), ᨡᩧ᩠᩶ᨶᨯᩱ (ขึ้นได) หรือ ᨤᩢ᩠ᨶᨯᩱ (ฅันได), ลาว ກະໄດ (กะได) หรือ ຂັ້ນໄດ (ขั้นได), ไทลื้อ ᦃᦹᧃᧉᦺᦡ (ฃื้นได), ไทดำ ꪅꪽꪼꪒ (ฅันได) หรือ ꪅꪽꪼꪨ (ฅันไหล), ไทขาว ꪼꪒ, ไทใหญ่ ၶူဝ်လႆ (ขูวไล) หรือ ၶၼ်ႈလႆ (ขั้นไล), พ่าเก ကႃလႝ (กาลย์), อาหม 𑜁𑜠𑜓𑜩 (ขะดย์), จ้วงแบบหนง lae หรือ mboaklae; ร่วมรากกับ กระได
บัน- (รวมทั้ง บรร- ที่เลิกใช้) ถูกเพิ่มเข้ามา เนื่องจากเคยเชื่อว่ามาจากภาษาเขมร แต่ภาษาเขมรไม่มีคำนี้ (กัมพูชาใช้ ជណ្ដើរ (ชณฺเฎิร))
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | บัน-ได | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ban-dai |
| ราชบัณฑิตยสภา | ban-dai | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ban˧.daj˧/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]บันได
- สิ่งที่ทำเป็นขั้น ๆ สำหรับก้าวขึ้นลง
- โดยปริยายหมายถึง บุคคลหรือสิ่งที่อาศัยใช้ไต่เต้าขึ้นไปสู่ฐานะหรือตำแหน่งที่สูงขึ้นไป
- บันไดสู่ความสำเร็จ
คำพ้องความ
[แก้ไข]- (ขั้นสำหรับขึ้นลง): กระได
ลูกคำ
[แก้ไข]คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]สิ่งที่ทำเป็นขั้น ๆ
|