สอน

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาไทดั้งเดิม *soːlᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩈᩬᩁ (สอร), ภาษาลาว ສອນ (สอน), ภาษาไทลื้อ ᦉᦸᧃ (สอ̂น), ภาษาไทดำ ꪎꪮꪙ (สอน), ภาษาไทใหญ่ သွၼ် (สอ̂น), ภาษาไทใต้คง ᥔᥩᥢᥴ (ส๋อ̂น), ภาษาอาหม 𑜏𑜨𑜃𑜫 (สอ̂น์), ภาษาจ้วง son

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สอน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sɔ̌ɔn
	ราชบัณฑิตยสภา	son
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sɔːn˩˩˦/(ส)
คำพ้องเสียง แก้ไข		ศร สร

คำกริยา

สอน (คำอาการนาม การสอน)

1. (สกรรม) บอกวิชาความรู้ให้

   ครูสอนหนังสือนักเรียน

2. (สกรรม) แสดงให้เข้าใจโดยวิธีบอกหรือทำให้เห็นเป็นตัวอย่างเพื่อให้รู้ดีชั่วเป็นต้น

   สอนแม่ไม้มวยไทย

   สอนเย็บปักถักร้อย

   สอนเท่าไรไม่รู้จักจำ

3. (อกรรม) เริ่มฝึกหัด

   เด็กสอนพูด

   ผู้เป็นอัมพาตต้องมาสอนเดินใหม่

   ไก่สอนขัน

4. (อกรรม) เริ่มมีผล

   ต้นไม้สอนเป็น

คำแปลภาษาอื่น

บอกวิชาความรู้ให้

• คำเมือง: ᩈᩬᩁ (nod) (สอร)
• ดัตช์: onderwijzen (nl) (ออนเดอร์แวย์เซิน)
• ไทดำ: ꪚꪮꪀ (บอก), ꪚꪮꪀꪎꪮꪙ (บอกสอน)

• ไทใหญ่: သွၼ်ပၼ် (shn) (สอ̂นปัน), သင်ႇသွၼ် (shn) (สั่งสอ̂น)
• ลาว: ສອນ (lo) (สอน)
• อังกฤษ: teach (en) (ทีช)