สัมพันธ์
ดูเพิ่ม: สัมพันธ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต सम्बन्ध (สมฺพนฺธ, “ติดพัน”) หรือภาษาบาลี สมฺพนฺธ
การออกเสียง[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ | สำ-พัน | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sǎm-pan |
ราชบัณฑิตยสภา | sam-phan | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /sam˩˩˦.pʰan˧/(สัมผัส) |
คำกริยา[แก้ไข]
สัมพันธ์ (คำอาการนาม การสัมพันธ์)
- ผูกพัน, เกี่ยวข้อง
- เขากับฉันสัมพันธ์กันฉันญาติ
- ข้อความข้างหลังไม่สัมพันธ์กับข้อความข้างหน้า
คำคุณศัพท์[แก้ไข]
สัมพันธ์ (คำอาการนาม ความสัมพันธ์)
- ที่ผูกพัน, ที่เกี่ยวข้อง
คำนาม[แก้ไข]
สัมพันธ์
- (ไวยากรณ์) การแยกความออกเป็นประโยค ๆ หรือส่วนต่าง ๆ ของประโยค แล้วบอกการเกี่ยวข้องของประโยคและคำต่าง ๆ ในประโยคนั้น ๆ
คำประสม[แก้ไข]
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาสันสกฤต
- ศัพท์ภาษาไทยที่ยืมมาจากภาษาบาลี
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาบาลี
- สัมผัส:ภาษาไทย/an
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 2 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- ภาษาไทย terms with redundant head parameter
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีตัวอย่างการใช้
- คำคุณศัพท์ภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- th:ไวยากรณ์