สัมพันธ์

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• สัมพันธ

รากศัพท์

จากภาษาสันสกฤต सम्बन्ध (สมฺพนฺธ, “ติดพัน”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		สำ-พัน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sǎm-pan
	ราชบัณฑิตยสภา	sam-phan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sam˩˩˦.pʰan˧/

คำกริยา

สัมพันธ์ (คำอาการนาม การสัมพันธ์ หรือ ความสัมพันธ์)

1. ผูกพัน, เกี่ยวข้อง

   เขากับฉันสัมพันธ์กันฉันญาติ

   ข้อความข้างหลังไม่สัมพันธ์กับข้อความข้างหน้า

คำนาม

สัมพันธ์

1. (ไวยากรณ์) การแยกความออกเป็นประโยค ๆ หรือส่วนต่าง ๆ ของประโยค แล้วบอกการเกี่ยวข้องของประโยคและคำต่าง ๆ ในประโยคนั้น ๆ