หมอย

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• หม็อย

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰmwuːjᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ໝອຍ (หมอย), ภาษาไทใหญ่ မွႆ (มอ̂ย), ภาษาอ่ายตน မွႝ (มอ̂ย์), ภาษาพ่าเก မွႝ (มอ̂ย์), ภาษาอาหม 𑜉𑜨𑜩 (มอ̂ย์), ภาษาจ้วง moi

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {เสียงสระสั้น}		หฺมอย	หฺม็อย
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	mɔ̌ɔi	mɔ̌i
	ราชบัณฑิตยสภา	moi	moi
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/mɔːj˩˩˦/(สัมผัส)	/mɔj˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม

หมอย

1. ขนที่ของลับ
2. เรียกสิ่งที่มีลักษณะเป็นเส้นเป็นฝอยที่ปลายฝักข้าวโพดว่า หมอยข้าวโพด

ภาษาคำเมือง

คำนาม

หมอย

1. เรียกหนวดว่า หมอยปาก เคราว่า หมอยคาง ขนรักแร้ว่า หมอยแร้