อธิปัตย์
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากภาษาสันสกฤต अधिपत्य (อธิปตฺย, “ผู้เป็นใหญ่, ผู้ที่มีอำนาจสูงส่ง”)
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | อะ-ทิ-ปัด | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | à-tí-bpàt |
| ราชบัณฑิตยสภา | a-thi-pat | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔa˨˩.tʰi˦˥.pat̚˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]อธิปัตย์