ข้ามไปเนื้อหา

เจ้าแผ่นดิน

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

เจ้า +‎ แผ่นดิน

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์
{ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น}
จ้าว-แผ็่น-ดิน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงjâao-pɛ̀n-din
ราชบัณฑิตยสภาchao-phaen-din
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕaːw˥˩.pʰɛn˨˩.din˧/(สัมผัส)

คำนาม

[แก้ไข]

เจ้าแผ่นดิน (คำลักษณนาม พระองค์ หรือ องค์)

  1. (พระ~) ผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน หมายถึงพระมหากษัตริย์

คำพ้องความ

[แก้ไข]

ดูที่ อรรถาภิธาน:กษัตริย์