เศรษฐี
ภาษาไทย
[แก้ไข]รากศัพท์
[แก้ไข]ยืมมาจากสันสกฤต श्रेष्ठिन् (ศฺเรษฺฐินฺ, “ประมุข, พ่อค้า”); เทียบบาลี เสฏฺิ
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | เสด-ถี | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | sèet-tǐi |
| ราชบัณฑิตยสภา | set-thi | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /seːt̚˨˩.tʰiː˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม
[แก้ไข]เศรษฐี
คำวิสามานยนาม
[แก้ไข]เศรษฐี