เหงื่อ
ภาษาไทย[แก้ไข]
รูปแบบอื่น[แก้ไข]
รากศัพท์[แก้ไข]
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *r.tɯəᴮ ซึ่ง /h/ กลายเป็น /ʰŋ/; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉᩮᩬᩥ᩵ᩋ (เหอิ่อ), ภาษาลาว ເຫື່ອ (เหื่อ), ภาษาไทขาว ꪹꪬꪷ꪿, ภาษาไทใหญ่ ႁိူဝ်ႇ (เหิ่ว), ภาษาไทใต้คง ᥞᥫᥱ (เห่อ̂), ภาษาอาหม 𑜍𑜢𑜤𑜈𑜫 (รึว์), ภาษาจ้วง hwq (หื่อ), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง hweq (เหื่อ), ภาษาจ้วงแบบหนง towq หรือ tuiq; เทียบภาษาเขมร ញើស (เญิส)
การออกเสียง[แก้ไข]
| การแบ่งพยางค์ | เหฺงื่อ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ngʉ̀ʉa |
| ราชบัณฑิตยสภา | nguea | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ŋɯa̯˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม[แก้ไข]
เหงื่อ
- ของเหลวที่ร่างกายขับออกทางผิวหนัง
- หยดน้ำที่กลั่นตัวจากไอน้ำจับอยู่ที่ฝาภาชนะซึ่งปิดหรือที่ผิววัสดุซึ่งคลุมอยู่เป็นต้น
คำแปลภาษาอื่น[แก้ไข]
ของเหลวที่ร่างกายขับออกทางผิวหนัง
|
หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/ɯa̯
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำนามภาษาไทย
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาดัตช์/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาพม่า/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษามาเลเซีย/t
- ศัพท์ที่มีการถอดอักษรซ้ำซ้อน/mnc
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาสเปน/t+
- หน้าที่มีลิงก์แดงภาษาอิตาลี/t+
- ภาษาไทย:สารน้ำในร่างกาย