เอื้อน

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เอื้อน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ʉ̂ʉan
	ราชบัณฑิตยสภา	uean
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ʔɯa̯n˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

คำกริยา

เอื้อน (คำอาการนาม การเอื้อน)

1. พูด, เรียก, เรียกร้อง, กล่าวถ้อยคำ

รากศัพท์ 2

คำกริยา

เอื้อน (คำอาการนาม การเอื้อน)

1. เปล่งเสียงจากลำคอเป็นทำนองโดยไม่เป็นเนื้อร้องเพื่อให้ครบจังหวะหรือเต็มตามทำนองเพลง
2. เอื้อนเสียงดนตรีซึ่งใช้ในการสีซอสามสาย

ภาษาคำเมือง

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วงใต้ ywenj (เหยื้อน, "ฝนหยุด")

การออกเสียง

• (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ʔɯan˦˦ʔ/

คำกริยา

เอื้อน (คำอาการนาม ก๋ารเอื้อน หรือ ก๋านเอื้อน) ฝนหยุด

1. (อกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᩋᩮᩬᩥ᩶ᩁ (เออิ้ร)