ข้ามไปเนื้อหา

ตน

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨲᩫ᩠ᨶ (ต็น), ภาษาลาว ຕົນ (ต็น), ภาษาเขิน ᨲᩫ᩠ᨶ (ต็น), ภาษาไทลื้อ ᦎᦳᧃ (ตุน), ภาษาไทใหญ่ တူၼ် (ตูน)

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์ตน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงdton
ราชบัณฑิตยสภาton
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ton˧/(สัมผัส)

คำนาม

[แก้ไข]

ตน

  1. ตัว (ตัวคน)
    ตนเป็นที่พึ่งของตน

คำลักษณนาม

[แก้ไข]

ตน

  1. ลักษณนามใช้เรียกเทวดา ยักษ์ หรือพวกกายสิทธิ์ เป็นต้น
    ยักษ์ตนหนึ่ง
    เทวดา 2 ตน